Ciekawe miejsca

Ciekawe miejsca, atrakcje, co warto zobaczyć w Górach Opawskich po obu stronach granicy 

(sekcja z atrakcjami w Czechach znajduje się niżej)

Wieża widokowa na Biskupiej Kopie

Pierwsze zapiski o wieży na Kopie pochodzą z 1835 r. kiedy to znajdowała się tutaj drewniana wieża triangulacyjna tzw. biała piramida, służąca do rysowania map Śląska. Kolejna drewniana sześcioboczna budowla stała do ok 1887 r. Morawsko Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie (MSSGV) w 1890 r.  zbudowało drewnianą wieżę widokową w kształcie ostrosłupa o wys. 12 m. przywiązaną linami do drzew. Srogi klimat, burze i wiatry sprawiły, że 5 lat później budowla runęła. MSSGV postanowiło, że na Kopie musi powstać kamienny punkt widokowy. W 1898 r. zbudowano 18 metrową wieżę w kształcie baszty. Uroczyście otwartą 26 sierpnia i nazwaną imieniem cesarza Austrii Franciszka Józefa ( Kaiser Franz Josef Warte) w 50 lecie panowania, o czym do niedawna świadczył napis nad wejściem. Nadano jej nr 1 numeracji budynków Zlatych Hor. Po II wojnie światowej nad budowlą zawisły czarne chmury, mogła zostać zburzona z powodu bliskości granicy (tak przestało istnieć pobliskie schronisko Rudolfsheim, czy wieża na Śnieżniku). Na szczęście tak się nie stało, powstał na niej przekaźnik czeskiej TV, jednak często była zamknięta i niedostępna dla turystów, coraz bardziej popadała w ruinę. W latach 90. niedaleko wybudowano maszt tv, przenosząc anteny, a w 1998 roku w 100 lecie istnienia odremontowano ją i na nowo udostępniono turystom. Prawie przez 20 lat (do 2015 r.) opiekował się nią kasztelan i budowniczy sąsiedniego schroniska Miroslav Petřik. W 2018 r. z okazji 120 lat istnienia wieża została gruntownie wyremontowana i znów cieszy oko turystów. 

Wieża jest wspaniałym punktem widokowym, jednym z najciekawszych w Sudetach. Zobaczymy z niej bardzo rozległą panoramę Sudetów, Opolszczyzny i Śląska. Przy bardzo dobrych warunkach zobaczymy np.: Wrocław (100 km), Karkonosze ze Śnieżką (130 km) a nawet Tatry Zachodnie (210 km) !!

Schronisko pod Biskupią Kopą

Schronisko położone jest na północnym stoku Biskupiej Kopy na wys. 765 m wzniesiono z inicjatywy burmistrza Prudnika Paula Lange i MSSGV. Chatę Góroślązaków (niem. Oberschlesierhütte) bo tak je nazwano otwarto 8 lipca 1924 roku. Schronisko cieszyło się dużą popularnością, tłumnie odwiedzane przez turystów ze Śląska, było zbyt małe dlatego szybko rozbudowano je w latach 1926-1927. W latach 1937 – 1939 obiekt doczekał się kolejnej rozbudowy. Było tutaj 100 miejsc noclegowych, w jadalni mogło zmieścić się nawet 200. Gospodarzem obiektu do końca II wojny był Hans Mattner, który posiadał tresowanego osła, sam schodził do Jarnołtówka po żywność i wodę. Po II wojnie zostało rozkradzione, jednak szybko zabezpieczone przez PTT w Katowicach i przywrócone swojej funkcji. Trudna polityka lat 50 sprawiła, że wycieczki w rejonie nadgranicznym musiał prowadzić żołnierz WOP, co skutkowało odpływem turystów i dewastacją obiektu. W 1956 r. przybył tu Erwin Mecha (zasłużony dla turystyki w GO) i rozpoczął remont schroniska, stał się jego gospodarzem. W 1962 r. przeprowadzono generalny remont doprowadzając prąd, telefon i wodę. 22 września 1964 r. schronisko nazwano imieniem Bohdana Małachowskiego. Od 1992 r. właścicielem budynku jest PTTK we Wrocławiu (wcześniej Katowice), ale jest dzierżawione. Obecnie obiekt oferuje 50 miejsc noclegowych, jest sala barowa z kominkiem oraz świetlica. Tradycją od wielu lat jest obcinacie krawatów turystom przybyłym do schroniska (krawat prawdziwemu turyście w górach nie przystoi) i wieszanie ich na sali. Nadal jest bardzo popularnym miejscem wśród turystów.

Szlaki: czerwony Główny Szlak Sudecki, żółty Pokrzywna-Jarnołtówek, zielona ścieżka przyr. Doliną Bystrego Potoku oraz narciarski Pętla Wolfa.

Jeśli podoba Ci się moja twórczość, wesprzyj mnie stawiając symboliczną kawę 😉

Bialska Jama (Sztolnia Cygańska)

Sztolnia po wydobyciu złota na północnym stoku Przedniej Kopy w Głuchołazach Zdroju, w pobliżu Źródła Żegnalce. Pierwotnie sztolnia miała ok. 90 m długości. Obecnie jest częściowo zasypana i zamulona. Jest miejscem zimowania nietoperzy. Jej wejście zakratowano.

Szlaki: żółty szlak "Złotych Górników"

Cicha Dolina - Ołtarz Polowy

Polana z ołtarzem polowym znajduje się na granicy Pokrzywnej i Jarnołtówka nad Bystrym Potokiem przy szlaku na Biskupią Kopę. Przed II wojną światową przez krótki czas znajdowało się "sanatorium" zwane Seiffen. Ołtarz kapliczkę postawiono w tym miejscu ponad 30 lat temu przez rodzinę Giemzików. Władzom komunistycznym bardzo się to nie podobało, grożono zniszczeniem kapliczki. Tak się jednak nie stało. Ponad 30 lat temu zapoczątkowano piękną tradycję w Wigilię Bożego Narodzenia odprawiana jest tutaj uroczysta msza Pasterka. Górska przyroda, szopka z żywymi zwierzętami, szum Bystrego Potoku i pięknie przystrojona na ten czas okolica sprawia, że w tym dniu pojawiają się tłumy wiernych. W Wielką Sobotę o godz. 12:00 błogosławi się tutaj pokarmy na święta Wielkanocne. Przez całe lato w każdą niedzielę o 19:00 odprawiana jest Msza św. To ciche i urokliwe miejsce idealne na odpoczynek. Obok znajdują się wiaty i miejsca na ognisko.

Droga Krzyżowa na Górze Parkowej

Biegnie na długości ok. 3 km wschodnim stokiem Przedniej i Średniej Kopy od Głuchołaz Zdroju do Przełęczy Siodło. Pierwszą drogę krzyżową prawdopodobnie zbudowano w 1859 r. przez ubogich mieszkańców Głuchołaz. Obecne kamienne kapliczki są młodsze i pochodzą z początku XX w. Obrazy do stacji namalował w 1926 r. malarz Josef Mitschke. W 1990 r. zostały odnowione przez Mirosława Żurawskiego z Głuchołaz. W 2014 r. oryginalne obrazy zostały zabrane i zabezpieczone w Muzeum Ziemi Prudnickiej. W to miejsce włożono nowe namalowane techniką komputerową. W przyszłości planuje się renowację obrazów i powrotu w pierwotne miejsce. Ciekawostką głuchołaskiej drogi krzyżowej jest to, że posiada 16 stacji, a nie 14 ponieważ pierwsza to scena Modlitwy Jezusa w Ogrójcu, a ostatnia Wniebowstąpienie. Na trasie drogi znajduje się Studnia św. Jakuba - początek Nyskiej Drogi św. Jakuba - szlaku pielgrzymkowego.

Szlaki: drogą krzyżową biegnie niebieski wokół Góry Parkowej, rozpoczyna się tutaj Nyska Droga św. Jakuba, szlak pielgrzymkowy biegnie do Skorogoszczy gdzie łączy się z innymi szlakami biegnącymi w kierunku Santiago de Compostela. 

Grodzisko Schlossplatz

Znajduje się w Dębnickiej Dolinie w Lesie Prudnickim. Odkryte zostało w 1995 roku. Powstało w średniowieczu. Otoczone jest wałem ziemnym oraz strumykiem. W środku prawdopodobnie stała drewniana wieża.
Szlaki: przez tereny grodziska biegnie szlak niebieski "Lasów Królewskiego Miasta Prudnika".

Grodzisko Szwedzkie Szańce

Grodzisko znajdowało się na szczycie Okopowej w Lesie Prudnickim. Podczas wykopalisk archeologicznych w 1905 roku odnaleziono tu spalone pnie drzew, resztki glinianych naczyń i kości. Prawdopodobnie był otoczony dębową palisadą oraz wałami ziemnymi o wysokości 3 m i szerokości 2 m które zachowały się do dziś. Powstanie grodu datuje się różnie. Jedne źródła mówią że powstał około 1000 – 1100 r.n.e., inne że około 800 r.p.n.e. 

Pod Okopową znajduje się jeszcze jedno grodzisko, które określane było jako punkt obserwacyjny dla wyżej położonej budowli. W 1998 roku badania archeologiczne wykazały że obiekt powstał w czasach nowożytnych.
Szlaki: obok obiektów prowadzi niebieski szlak "Lasów Królewskiego Miasta Prudnika".

Grota Góralska

Malowniczy fragment dawnej sztolni po wydobyciu złota przy Białej Głuchołaskiej wykutej w kwarcytach, będącej pomnikiem przyrody. Miała ok. 20 długości i 2,5 m wysokości. Powstała prawdopodobnie w XVI w. podczas intensywnego rozwoju kopalni. Towarzystwo Promenadowe przekuło drugie wejście a w środku urządziło ekspozycję krasnoludów, tworząc z niej dużą atrakcję uzdrowiska. Po powodzi w 1903 roku wysadzono część skały aby poszerzyć koryto rzeki, zmieniono wtedy też bieg promenady. Obecnie grota jest podświetlona, obok niej biegnie promenada i znajduje się Źródełko Żegnalce, głębiej w niedostępnej części zimują nietoperze.

Szlaki: żółty "Złotych Górników".

Gwarkowa Perć

Jedna z największych atrakcji Gór Opawskich będąca pomnikiem przyrody. Kamieniołom po wydobyciu łupka ilastego (dachówkowego) w dolinie Bystrego Potoku powstał w 1820 r. Skała łupkowa używana była do krycia dachów budynków. Poszukiwano tu także złota, a po II wojnie światowej uranu, jednak z powodu małych złóż odstąpiono od większego wydobycia. Ściany kamieniołomu osiągają do 50 m wysokości, wąwozy czynią go bardzo malowniczym miejscem, ale też niebezpiecznym. Poczuć można się tutaj jak w wysokich górach wspinając się po skałach oraz po długiej metalowej drabince z kilkudziesięcioma schodami. 

Szlaki: dnem wyrobiska i drabinką biegnie niebieski szlak "Przełomu Złotego Potoku".

Kamień Morderczy

Jest to kwarcytowy kamień znajdujący się pod Tylną Kopą przy drodze Konradów - Podlesie. Prawdopodobnie jeden z najstarszych kamieni granicznych w Polsce. Na głazie jest napis: AEPS, krzyż oraz data 1586. Dawniej w tym miejscu stykały się ziemie Głuchołaz, Podlesia i Zlatych Hor. Prawdopodobnie kamień oznaczał granice działki ze Sztolnią "Trzech Króli" należącą do biskupów wrocławskich. Z nazwą związana jest legenda o okrutnym właścicielu Ondrejovic von Wimersbergu który po śmierci straszył mieszkańców wsi. Dlatego jego ciało przeniesiono i zakopano przy Kamieniu Morderczym.

Szlaki: obok kamienia przebiega GSS czerwony.

Karliki - skały 

Odsłonięcia skalne zbudowane z łupków illastych ciągnące się na północnym stoku Bukowej Góry i ścianie Doliny Złotego Potoku. Zbocze te nosi nazwę Jodłowego Stoku. Stanowią pomnik przyrody. Tworzą różnorodne kształty skalnych ambon, niektóre przekraczają wysokość 20 m. Kiedyś ze skałek roztaczały się piękne widoki na Dolinę Złotego Potoku, przeciwległy Olszak i Słoneczny Stok z Karolinkami, obecnie znacznie ograniczony przez drzewa. Zachowało się kilka skalnych punktów widokowych, na jednym z nich tajemniczy napis. Na dolnych skałach ponad drogą w Jarnołtówku znajduje się marmurowa tablica z 1946 r. poświęcona poległym Polakom w II wojnie ufundowana przez mieszkańców Jarnołtówka (wówczas Jarnatowice) i miejscowego proboszcza. Poniżej skał ciągnie się promenada spacerowa zbudowana przed wojną. 

Szlaki: po skałkach biegnie niebieski "Przełomu Złotego Potoku"

Karolinki - skały 

Odsłonięcia skalne o różnorodnych kształtach ciągnące się ok. 1,5 km na południowym stoku Krzyżówki zwanym Słonecznym Stokiem i północnej ścianie Doliny Złotego Potoku. Skałki stanowią pomnik przyrody, zbudowane są z szarogłazów i łupków illastych koloru szaroniebieskiego. Kiedyś na Karolinkach rosła Samotna Sosna, drzewo uwieczniane na wielu pocztówkach, popularny cel spacerów, w Noc Świętojańską, rozpalano tutaj ogniska. Trochę niżej znajdowała się drewniana "Altana Miłości". Przez krótki czas w pobliżu funkcjonował tor saneczkowy. Ciekawe kształty skałek sprawiły, że nadano im różne nazwy np. "Płetwa", "Kazalnica", "Materace". Jest to jedno z najpiękniejszych miejsc w Górach Opawskich, ze skalnych punktów widokowych roztacza się niesamowity widok na głęboką Dolinę Złotego Potoku z Jarnołtówkiem, ponad nimi masyw Biskupiej Kopy i fragment czeskiej części pasma. Teren porasta kwaśny las dębowo-sosnowy z karłowatymi drzewami. Poniżej skał znajduje się budynek "Aleksandrówki" ciekawy zameczek byłego sanatorium dziecięcego.

Szlaki: przez Karolinki biegnie niebieski "Przełomu Złotego Potoku"

Kościółek św. Anny na Przedniej Kopie i Wiszące Skały

Znajduje się w pobliżu szczytu Przedniej Kopy w masywie Góry Parkowej na skraju malowniczych kilkunastometrowych kwarcytowo-łupkowych Wiszących Skał koloru szaro-różowego, niegdyś wyrobiska.. Neogotycki kamienny kościółek poświęcony św. Annie, patronce górników postawiono w 1908 r. z fundacji Jana Hoy. Posiada kwadratową wieżyczkę, na której wisi dzwonek z ratusza w Głuchołazach. Wewnątrz marmurowy ołtarz św. Anny i Maryi. Niegdyś miejsce chętnie odwiedzane przez pielgrzymów oraz turystów wędrujących do schroniska i wieży obok. Obecnie w każdą wakacyjną niedzielę o godz. 15:00 odprawiana jest tutaj msza św.  

Szlaki: obok biegnie żółty "Złotych Górników", przez szczyt Przedniej Kopy GSS czerwony.

Krzyż Pojednania
Znajduje się na Biskupiej Kopie poniżej szczytu przy granicy obok dawnego schroniska Rudolfsheim. Drewniany krzyż z kamiennym cokołem został poświęcony 17 września 2005 r. przez 3 księży Wacława Velba, Toni Otte oraz Jerzego Waindziocha. Ma symbolizować pojednanie się trzech narodów Polaków, Niemców i Czechów. Pomysłodawcą krzyża i jego wykonawcą jest Miroslav Petřík, były kasztelan wieży na Kopie. W dolnej części umieszczono na tablicach słowa papieża św. Jana Pawła II "W górach zawsze byliśmy wolni" w trzech językach. Pierwotnie krzyż miał znajdować się w miejscu dawnej wieży triangulacyjnej po drugiej stronie szczytu.  

Miejsce katastrofy samolotu pod Wróblikiem w Lesie Prudnicki

Znajduje się na północnym stoku Wróblika. Samolot rozbił się prawdopodobnie między marcem a majem 1945 r. Była to maszyna amerykańskiej produkcji Dougolas A-20 Boston która służyła w armii radzieckiej. Nie wiadomo czy załoga przeżyła oraz jaka była przyczyna katastrofy. O wydarzeniu zapomniano dlatego szczątki samolotu leżały tam bardzo długo jeszcze pod koniec lat 90. XX w. Obecnie w tym miejscu znajduje się tablica informacyjna oraz pomnik - odbojnica. 

Szlaki: ok. 400 m od miejsca przez Wróblik biegnie żółty Prudnik-Trzebina.

Park rozrywki "Zaginione Miasto Rosenau" - dawne Kąpielisko Leśne w Pokrzywnej

Kompleks atrakcji dla całej rodziny na terenie dawnego kąpieliska w Pokrzywnej. Nazwa pochodzi od legendy o zaginionym mieście Rosenau u podnóża Zamkowej Góry i Wzgórza św. Rocha. Otwarty w 2014 r. Na terenie parku wiele atrakcji m.in. basen letni, kopalnie złota, potężny dmuchany zamek, łowisko, park linowy, 2 hotele z restauracją, możliwość wypożyczenia rowerów wodnych, kino 7D itd.

Kąpielisko Leśne powstało w latach 1930-32, zbudowano zalew z plażą staraniami władz Prudnika, o powierzchni ponad 1 h na wodach ze Złotego Potoku. Bardzo szybko stało się popularne, do Pokrzywnej ściągały tłumy turystów z okolic, a także Górnego Śląska. Podobno co 10-tysięczny turysta odwiedzający kąpielisko dostawał złoty zegarek. Nad jeziorem powstał słynny drewniany budynek z tarasem i barem. Pokrzywną wraz z okolicznym Jarnołtówkiem nazywano "Śląską Szwajcarią". II wojna światowa na krótko przerwała popularność turystyczną tego miejsca. Już kilka lat po wojnie do Pokrzywnej znów ściągały tłumy. Teren przejął PTTK. Na wypoczynek zjeżdżali się nie tylko mieszkańcy okolic ale również robotnicy ze Śląska. Do 1959 r. docierał tutaj pociąg od strony Nysy. Podczas letnich weekendów ludzi było tak dużo, że nie można było rozłożyć koca na plaży. Wokół powstały domki kempingowe, pole namiotowe i ośrodki zakładów pracy. Na początku lat 90. spłonął słynny drewniany budynek nad zalewem. Miejsce stało się już mniej popularne i zaczęło podupadać. PTTK sprzedał teren prywatnemu właścicielowi. Dopiero kilka lat temu odzyskało swój dawny blask.

Park zdrojowy w Głuchołazach

Park w części zdrojowej miasta u podnóża Przedniej Kopy. Towarzystwo Promenadowe w II poł. XIX rozpoczęło budowę parku. Powstały promenady spacerowe, stawy, altany, fontanny, zbudowano Muszlę Leśną (scenę z widownią). Po II wojnie funkcjonował tutaj bardzo znany basen letni zniszczony podczas powodzi w 1997 r. park był coraz bardziej zaniedbywany. Dopiero od kilku lat miejscu przywraca się dawną świetność odbudowując dawną infrastrukturę. Powstały nowe baseniki do zimnych zdrowotnych kąpieli rąk i nóg. W kolejce do rewitalizacji czeka Muszla Leśna i Staw Łabędzi.

Piekiełko

Malownicze wyrobisko po wydobyciu łupka ilastego, służącego do krycia dachów powstałe w połowie XIX w. Znajduje się na wysokości ok 450 m poniżej szczytu Bukowej Góry. Głębokość dochodzi do kilkunastu metrów, szerokość do 25 m. posiada proste ściany. 

Szlaki: obok biegnie niebieski Przełomu Złotego Potoku oraz żółty z Pokrzywnej do Jarnołtówka.

Pomnik Eichendorffa na Kobylicy

Pomnik poświęcony niemieckiemu pisarzowi Josephowi von Eichendorffowi stanął na Kobylicy w 1911 roku. Jest to granitowy obelisk z metalowym popiersiem poety. Na tyle pomnika wyryty jest jego wiersz. Medalion z popiersiem poety zaginął po wojnie. Dopiero w 1991 r. dzięki współpracy Prudnika z niemieckim miastem Northeim odtworzono medalion i przymocowano go do pomnika. 

Szlaki: GSS czerwony i niebieski "Lasów Królewskiego Miasta Prudnika"

Sanktuarium św. Józefa w Prudniku Lesie

Kapliczkę pw. św Józefa i mały klasztor został poświęcony 1 sierpnia 1852 roku. Założyło go siedmiu Alkantarynów, odłamu Franciszkanów o surowszych regułach życia. Gdy doszło do konfliktu z biskupstwem rozwiązano ich a klasztor stał przez cztery lata pusty. W 1866 r. przybyli tu oo. Franciszkanie z Góry św. Anny i wybudowali nowy kościół który znów opuścili na 12 lat. W 1900 r. wybudowano nowy klasztor a w okolicy powstała piękna droga krzyżowa. Wybudowano tu także w 1904 r. piękną grotę lurdzką z tufu wulkanicznego sprowadzonego z Ardenach z inicjatywy prudnickiego nauczyciela i organisty w tym kościele Filipa Roboty. Pod koniec II wojny światowej w marcu 1945 r. obok przechodził front klasztor ostrzelano i splądrowano przez Rosjan. Zginęło dwóch zakonników. 1 października 1954 roku Franciszkanie dostali nakaz opuszczenia klasztoru. Teren otoczono płotem z drutem kolczastym, przybyło wojsko i SB wokół krążyły patrole, był zakaz zbliżania się do tego miejsca. 6 października 1954 r. ze Stoczka Warmińskiego przywieziono kard. Stefana Wyszyńskiego z ks. Stanisławem Skordeckim i s. Marią Graczyk. Prymas Polski przebywał tu rok, nikt z miejscowych nie wiedział co dzieje się w klasztorze. W 1955 r. Prymasa przewieziono do Komańczy, a z prudnickiego klasztoru chciano uczynić ośrodek wczasowy dla dzieci wojskowych. Rozpoczęto "przebudowę", doszczętnie dewastując kościół, zburzono wieżę, wybito okna, podzielono go na pół stropem. Zniszczono otoczenie drogę krzyżową, próbowano wysadzić grotę lurdzką. W 1956 roku zwrócono się o odzyskanie klasztoru które zakończyło się pomyślnie. Zaczęto odbudowywać kościółek i odnajdywać rozgrabione wyposażenie. W 1983 r. wzniesiono pomnik poświęcony kard. Wyszyńskiemu. W 1996 roku kościół został podniesiony do rangi sanktuarium św Józefa. Obecnie miejsce jest chętnie odwiedzane przez pielgrzymów, turystów i mieszkańców miasta. Zachowana jest cela Prymasa z możliwością zwiedzania. Organizowane są duże uroczystości religijne (np. Rok Prymasowski (2014/2015) gromadzące tłumy pielgrzymów. Corocznie odbywa się też Zlot Motocyklowy z bazą na polanie w pobliżu sanktuarium. Klasztor znajduje pod Kozią Górą 3 km od Prudnika. 

Szlaki: Główny Szlak Sudecki czerwony oraz niebieski "Lasów Królewskiego Miasta Prudnika"

Sierocy Kamień Oppersdorffa

Charakterystyczna skałka znajduje się na stoku Olszaka, zaliczana do Karolinek. Oddzielała granicę pomiędzy księstwem nyskim biskupów wrocławskich a księstwem opolsko-raciborskim. Miastu Prudnik zależało na wyznaczeniu granic swoich ziem w terenie. dlatego już w 1567 r dokonano tego. Skałkę wówczas nazwał Sierocym Kamieniem Johann von Oppersdorf z Głogówka. To jeden z kilku Kamieni Granicznych Królewskiego Miasta Prudnika. Prawdopodobnie na skale mogły być wyryte znaki, herby księstw oraz litery NST (od. niem. nazwy Prudnika Neustadt) Jednak zostały skute. Po II wojnie kamień oddzielał powiaty prudnicki i nyski a teraz sołectwa. Obecnie z tego miejsca roztaczają się piękne widoki na Dolinę Złotego Potoku, Bukową Górę, Srebrną Kopę oraz na Zamkową Górę. 

Szlaki: niebieski "Przełomu Złotego Potoku".

Stare Dęby w Lesie Prudnickim

Grupa pomnikowych drzew składająca się z 4 dębów szypułkowych i 1 lipy. Najstarszy z nich ma ok 435 lat i obwód pnia 562 cm, wysokość 21 m, kolejny 270 lat, obwód 545 cm, pozostałe drzewa w podobnym wieku i wymiarach. W najstarszym z nich podczas konserwacji znaleziono list dla potomnych burmistrza Prudnika Paula Lange z 1915 r. Pisze w nim o biedzie i trudnych czasach dla mieszkańców miasta podczas I wojny światowej. Drzewa znajdują się poniżej Kaplicznej Góry, na początku Lasu Prudnickiego za zabudowaniami miasta.

Szlaki: niebieski "Lasów Królewskiego Miasta Prudnika" 

Studnia Jakubowa

Obmurowane źródło Zdrojnika w masywie Góry Parkowej poświęcone św. Jakubowi. Kilka lat temu odbudowane do tej pory było bardzo zaniedbane, obok znajduje się drewniana altana z ławkami. Nad wypływem wody wmurowana tablica z niemieckim napisem "Jakobs Brunn". Od tego miejsca zaczyna się Nyska Droga św. Jakuba znakowana żółtą muszlą. Jest to fragment szlaku pielgrzymkowego św. Jakuba do Santiago de Compostela w Hiszpanii.

Szlaki: niebieski wokół Góry Parkowej.

Sztolnia Trzech Króli

Jej nazwa pochodzi od trzech władców cesarza Rudolfa II, księcia brzesko – legnickiego Jerzego II i księcia nyskiego biskupa Baltazara Promnitza. Budowę rozpoczęto 8 lutego 1550 roku. Po wybudowaniu miała 5 km długości. Prowadziła z Głuchołaz do Zlatych Hor. Wejście do niej znajdowało się w skarpie, w pobliżu stacji Głuchołazy – Zdrój. W 1590 roku znaleziono kwarc przerośnięty złotem o wadze 1,38 kg. Rekordowy kawałek znaleziono później ważył on 1,78 kg. W 1609 roku zakończono wydobywanie złota ze sztolni. Jej wejście zasypano, a korytarze zalano wodą. Teraz o jej przebiegu świadczą zapadliska, które znajdują się na polach pod Górą Parkową i co kilka lat dają o sobie znać.

Tama w Jarnołtówku
Duża kamienna zapora w Jarnołtówku na Złotym Potoku została zbudowana w latach 1906-1909 przez Włochów po wielkiej powodzi z 1903 r. która spustoszyła okolice (runął m.in pobliski kościół i most kolejowy w Moszczance). Tama o wysokości 15 m i długości ok. 50 m z trzema przelewami wraz z wałami i Farnym Stokiem tworzy suchy zbiornik o pojemności 2,2 mln m3. Podczas intensywnych opadów wypełnia się, chroniąc miejscowości wzdłuż Złotego Potoku. W 1997 r. podczas potężnej powodzi zabrakło niewiele by woda przelała się przez koronę zapory, co doprowadziłoby do katastrofy. Z korony tamy roztacza się piękny widok na Góry Opawskie.

Wieża widokowa (Hohenzollernów) i schronisko na Przedniej Kopie 

Kamienna wieża widokowa została otwarta 25 czerwca 1898 r. na wierzchołku Przedniej Kopy w masywie Góry Parkowej ponad Głuchołazami. Ufundowało ją Towarzystwo Promenadowe z Głuchołaz, które ciągle dążyło do rozwoju uzdrowiska. Miała 16.5 m. wysokości i przypominała średniowieczną basztę. Bardzo szybko zyskała popularność, rok później odwiedziło ją aż 7 tys. turystów! W 1927 r. wieżę podwyższono do 22 m i przebudowano oraz dobudowano drewniany budynek schroniska. Gospodarzem obiektu został głuchołaski cukiernik Paul Galle. Nowy obiekt posiadał dużą salę bankietową na 300 osób, bufet na 80 oraz kilka pokoi z 40 miejscami noclegowymi. Całość ogrzewana była ogrzewaniem centralnym, doprowadzono tu także prąd. Po wojnie na rozkaz wojska wieżę obniżono o 5 m. obiekt został zdewastowany. Dopiero w 1959 r. wyremontowano i otwarto tutaj dom wycieczkowy PTTK z oszkloną salą barową. W 1996 r. obiekt spłonął. Po pożarze rozpoczęła się odbudowa niestety porzucona ok. 2006 r. Od tego czasu budynek był stale dewastowany i popadał w coraz większą ruinę. Sytuacja zmieniła się w 2017 r. gdy obiekt zyskał nowego właściciela. Schronisko wraz z wieżą zostało odbudowane. Aktualnie obiekt jest wyremontowany i czeka na otwarcie. 
Szlaki: GSS czerwony, żółty "Złotych Górników".

2017

2021

Wieża widokowa w Wieszczynie 

wieża nieczynne z powodu złego stanu technicznego

Dwie drewniane bliźniacze wieże widokowe o wysokości 12 m postawione zostały 2009 r. przez Gminę Prudnik na Koziej Górze oraz w Wieszczynie. Konstrukcja z Koziej Góry została rozebrana w marcu 2023 r. z powodu złego stanu technicznego. Wieża w Wieszczynie aktualnie jest zamknięta i czeka na remont/decyzję o rozbiórce. 

Z wieży w Wieszczynie zobaczymy m.in: Wzgórze św. Rocha, Masyw Biskupiej i Srebrnej Kopy, Młyńską Górę, Olszak, Trupinę a nawet Ślęże.

Szlaki: GSS czerwony, żółty Prudnik-Trzebina, niebieski Wieszczyna-Przeł. Pod Zamkową Górą.

Złote Ścieżki w masywie Góry Parkowej

Najnowsza atrakcja w Górach Opawskich. Górskie trasy rowerowe MTB typu Single Track znajdują się w masywie Góry Parkowej na stokach Przedniej Kopy na końcu Głuchołaz Zdroju (ul. Andersa). Charakteryzują się tym, że przeznaczone są do zjazdów na rowerach górskich, są wąskie, a na trasie znajdują się skocznie. Uroczyście otwarte 2 kwietnia 2017 r. Aktualnie powstała trasa ma 1 km długości i najmniejszy stopień trudności. Jednak docelowo planuje się zbudować aż 6 km ścieżek o różnych stopniach trudności. Inwestycja ma szanse stać się dużą atrakcją i tak jak trasy Rychlebskich Ścieżek w Górach Rychlebskich przyciągać wiele turystów.

Źródło Żegnalce

Obmurowane źródełko w 1877 r. przy promenadzie obok Białej Głuchołaskiej w części zdrojowej Głuchołaz na stoku Przedniej Kopy. Nad wypływem wody znajduje się herb Głuchołaz oraz cytat "Woda jest najlepsza". Nazwa źródła wzięła się prawdopodobnie od dawnego zwyczaju żegnania w tym miejscu udających się na przejście graniczne z Austrią ludzi, często biednych poszukujących pracy po tamtej stronie. Obecnie woda bardzo chętnie czerpana jest przez turystów i mieszkańców (często ustawiają się po nią kolejki), choć nie ma dużego zmineralizowania i właściwości leczniczych. Obok znajduje się Grota Góralska.

Szlaki: żółty "Złotych Górników"

Żabie Oczka

Wyrobiska po wydobyciu kamienia, zalane wodą. 

Na Kobylicy: kamieniołom powstał w 1869 r. Ponieważ brano kamień na budowę dróg. Potem gdy zaprzestano wydobycia wypełniło się wodą. Według mieszkańców okolicznych wsi na dnie jeziorka miał znajdować się czołg. Kilkakrotnie przeszukiwano jego dno, ale oprócz wielu pocisków, broni i złomu nic nie znaleziono.
Szlaki: niebieski "Lasów Królewskiego Miasta Prudnika" oraz GSS czerwony.

Pod Olszakiem: wyrobisko powstało w XIX w. Znajduje się na zachodnim stoku Olszaka na wysokości ok. 410 m. Ściany kamieniołomu są pionowe i mają wysokość do 17 m. Zbudowane są z matapiaskowców z domieszką żwirów poprzerastane łupkami. Na dnie znajduje się jeziorko o powierzchni ok. 600 m2 pokryte latem zieloną rzęsą. Z oczkiem wiąże się wiele legend m.in. o  zatopionym czołgu. 

Szlaki: niebieski "Przełomu Złotego Potoku"

CZĘŚĆ CZESKA - ZLATOHORSKA VRCHOVINA

Droga Krzyżowa do sanktuarium Maria Hilf

Biegnie na długości ok. 4 km od okolic ośrodka Bohemia na końcu Zlatych Hor do Sanktuarium Maria Hilf wschodnim stokiem góry Vyr. Pierwsza droga krzyżowa z drewnianymi krzyżami powstała w 1774 r. Kamienne kapliczki zbudowali biedni z pomocą księdza Wincentego Braumer pod koniec XIX w. Po II wojnie światowej zdewastowano stacje, usunięto obrazy, niektóre zburzono. Dopiero w 1992 r. odbudowano drogę krzyżową umieszczając w niej skromne obrazy.

Szlaki: drogą biegnie żółty ze Zlatych Hor do Sanktuarium Maria Hilf.

Droga Krzyżowa ze Zlatych Hor na Krwawą Górę

Biegnie na długości ok. 3 km od przykościelnego cmentarza w Zlatych Horach do drogi w kierunku przełęczy Petrovy Boudy. Przechodzi na południe od Biskupiej Kopy przez Krwawą Górę z kaplicą św. Rocha, to właśnie z nią była związana, pielgrzymi udawali się tędy z kościoła do popularnej wtedy kaplicy, najtłumniej podczas Wielgiego Postu. Powstała na przełomie XVII i XVII w. składała się z 14 kamiennych stacji. Po II wojnie część stacji zostało zburzonych, od strony południowej góry. Obecnie trwa renowacja kapliczek, nie ma w nich obrazów, zburzone zastępowane są nowymi betonowymi. 

Szlaki: obok jednej stacji biegnie zielony ze Zlatych Hor na Biskupią Kopę.

Edelštejn

Ruiny kamiennego zamku na szczycie Zámeckiego Vrchu w masywie Příčnego Vrchu. Prawdopodobnie został zbudowany ok. 1281 r. przez króla czeskiego Otakara II dla syna, który posiadał księstwo opawskie. Głównym zadaniem grodu była ochrona przed zbójnikami szlaku handlowego Wrocław-Morawy oraz kopalń złota w Zlatych Horach. W kolejnych latach zamek został podarowany wraz z okolicznymi wsiami królowi Janowi Luksemburczykowi. Podczas wojen husyckich warownia należała do księcia Przemka Opawskiego, a po nich w 1440 r. przeszedł w zastaw księcia opolskiego Bolka V, który dzierżył go aż do śmierci. Brat Bolka Mikołaj przekazał zamek królowi Jerzemu z Podiebradów w 1465 r. . Zwolennik husytyzmu był zbójem, pustoszył okoliczną ludność i kupców co zdenerwowało biskupstwo. Dlatego dokładnie 14 lipca 1467 r. wojska biskupie szturmem zdobyły twierdzę, burząc ją doszczętnie. W XIX w. MSSGV chciało odbudować warownię, czyniąc z niej atrakcje turystyczną. Zaczęto nawet wykopaliska. Do dziś zachowały się ślady po budowli w postaci ogromnych wałów kamieni i fosy, co świadczy o wielkości zamku. Wiadomo, że zbudowany był na planie trapezu, miał dwie wieże owalną o średnicy 7 m i kwadratową. Kilkaset metrów od ruin znajduje się jedyny w Górach Opawskich wyciąg narciarski.

Szlaki: niebieski ze Zlatych Hor oraz czerwona górnicza ścieżka przyrodnicza.

Hornické Skály (pol. Górnicze Skały) (904 m)

Dość spore głównie kwarcytowe wychodnie skalne ciągnące się na wschodnim stoku Příčnego Vrchu, około 1 km od szczytu. W pobliżu znajdują się sztolnie: Barbora i Sarkander. Ze skał roztacza się nieco przysłonięty przez drzewa widok w kierunku północnym oraz wschodnim na masyw Biskupiej Kopy i Větrną.

Szlaki: obok biegnie czerwony ze Zlatych Hor do Heřmanovic.

Heegerova Vyhlídka

Skalny punkt widokowy na południowym stoku Biskupiej Kopy na wysokości ok. 830 m. Miejsce poświęcone jest Emauellowi Heegerovi ze Zlatych Hor, pisarz, nauczyciel i polityk, stąd nazwa. W 2008 r. z okazji 150 urodzin pisarza były kasztelan wieży i budowniczy schroniska na Biskupiej Kopie Miroslav Petřik odsłonił w tym miejscu tablicę. 
Z punku roztacza się znakomity widok na Zlate Hory i Příčny Vrch, dostrzeżemy też Jeseniky i dalsze pasma Sudetów. 
Szlaki: w pobliżu biegnie zielony z Biskupiej Kopy na Petrovy Boudy.

Kaplica św. Rocha

Barkowa duża kaplica położona na Krwawej Górze nad Zlatymi Horami. Powstała w latach 1661-66 jako wotum dziękczynne po ustaniu wielkiej zarazy, która pustoszyła okolice. Budowla to niemy świadek potężnych krwawych bitew prusko-austriacich w 1759 i 1779 r. zakończonych porażką Prusaków. Podczas tej pierwszej kościółek spłonął, szybko odbudowany i powiększony (1765-68) z pomocą cesarzowej Teresy. Mieszkańcy Zlatych Hor i okolic chętnie pielgrzymowali do kaplicy. Powstała droga krzyżowa. Po II wojnie światowej reżim komunistyczny sprawił, że miejsce zaczęło niszczeć. W 1993 r. wyremontowano dach a w 1999 r. w ścianę wmurowano tablicę poległym żołnierzom podczas dwóch bitew z XVIII w. Do czasów obecnych zachowało się skromne wyposażenie: trójboczne prezbiterium, ze sklepieniem kolebkowym, ołtarz z obrazem św. Rocha, ławki. Duże wrażenie robi obraz nad chórem przedstawiający bitwę prusko-austriacką w tym miejscu z panoramą Zlatych Hor, sanktuarium Maria Hilf i Biskupią Kopą.

Kaplica niestety jest cały czas zamknięta. Podobno otwierana raz w roku pod koniec czerwca.

Szlaki: obok biegnie zielony ze Zlatych Hor na Biskupią Kopę.

Leuchtenštejn

Ruiny średniowiecznego zamku na południowym stoku Biskupiej Kopy na wysokości ok. 630 m. O budowli wiadomo niewiele. Prawdopodobnie zbudował go w połowie XIII w. Głuchołaski wójt dla ochrony wsi biskupich. Inny zapis z 1687 roku mówi że mieszkańcy nazywali go Pustym i Starym Zamkiem. Przeprowadzono tutaj badania archeologiczne , znajdując groty strzał i fragmenty ceramiki z XIV w. Do czasów obecnych zachowały się resztki kamiennych murów, fundamenty wieży o średnicy ok. 9 m, wykuta w skale głęboka dziura prawdopodobnie studnia, a wokół rów, pozostałość fosy. Całość porośnięta jest drzewami.

Szlaki: obok biegnie niebieski ze Zlatych Hor na Biskupią Kopę.

Mnichův kámen

Spore odsłonięcia skalne na południowym stoku Biskupiej Kopy ponad Zlatymi Horami. Skały zbudowane są z łupka fyllitowego i mają wysokość ok 10 m. Kształtem mają przypominać dwóch pochylonych mnichów, stąd nazwa. Dawniej popularne miejsce wycieczek. Na najwyższą skałę prowadzą wykute schodki. Powyżej skał biegnie droga z Hor na Petrovy Boudy.

Szlaki: obok biegnie zielony ze Zlatych Hor na Biskupią Kopę.

Ruiny kapliczki pod Długotą

Ruina neogotyckiej kapliczki z czerwonej cegły na południowych czeskich stokach Długoty. Nie wiadomo kiedy powstała ani czemu była poświęcona. Niegdyś obok niej biegła ważna droga z Prudnika do Jindřichova, po której dziś nie ma śladu. Obecnie stoi pośród łąk. To bardzo urokliwe miejsce, szczególnie wiosną, gdy łąki pokrywają się kwiatami. Roztacza się stąd piękny widok na masyw Kravi i Solnej Hory oraz Srebrnej Kopy. W pobliżu przebiega linia kolejowa Krnov-Jesenik.

Ruiny kaplicy św. Anny - dawny zespół kaplic górniczych

Miejsce położone jest na południowym stoku Příčnego Vrchu powyżej wsi Horní Údolí. Wiadomo, że już 1455 r. istniała w pobliżu jakaś kapliczka poświęcona św. Annie (patronce górników), w której modlili się górnicy udający się do ciężkiej pracy w kopalniach. W 1655 r. na polecenie biskupa Karola Ferdynanda zbudowano nową większą drewnianą kaplicę. W 1807 została zburzona i wybudowano nowy murowany większy kościółek, powiększany w 1819 i 1836 przez Alojzego Laske, miejscowego kowala. W kolejnych latach doposażano budowlę. Znany rzeźbiarz Bernard Kutzer z Horní Údolí wykonał ołtarz oraz figurę Matki Bożej z błogosławieństwem papieskim. Na ścianach powstawały malowidła. Miejsce to stawało się coraz bardziej popularne, przychodzili tutaj górnicy i pielgrzymi udający się do Maria Hilf. Niestety w 1888 r. spłonęła doszczętnie. Szybko rozpoczęła się odbudowa. Przybyli tutaj pustelnicy Ferdynand i Franciszek przywrócili miejscu funkcje pielgrzymkowe, jednak uchodzili za kontrowersyjnych z powodu wygłaszanych kazań do tego stopnia, że zakazano odprawiania tutaj nabożeństw. Od 1903 r. miejsce należało do parafii z Horní Údolí. Systematycznie odprawiano tu nabożeństwa. Obok dużego kościółka powstały nowe kapliczki św. Marty (1902) oraz Matki Bożej Bolesnej i Dusz Czyśćcowych (1908) z okazałym malowidłem "Sąd Ostateczny", pojawiła się też droga krzyżowa oraz obmurowane źródło św. Marty, a nawet gospoda. Niestety władze komunistyczne po II wojnie światowej doprowadziły do ruiny to miejsce, zburzono mniejsze kaplice i pustelnię, największą zdewastowano. W jej ruinach kręcono czeski serial "Strażnik Duszy". Do obecnych czasów zachowała się największa z kaplic – św. Anny. Zostały tylko mury i fragment dachu nad prezbiterium, oraz ślady fresków. Do niedawna coraz bardziej zarastała drzewami. Jednak w 2016 r. oczyszczono miejsce i zabezpieczono ruiny. W przyszłości planuje się jej odbudowę. Nakryta ma zostać szklanym dachem. To bardzo urokliwe i ciche miejsce.

Szlaki: niebieski i zielony z Horní Údolí.

Sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych (niem. Maria Hilf) (czes. Panna Marie Pomocné)

Sanktuarium znajduje się na stokach Příčnego Vrchu ponad Zlatymi Horami, pośród górskich lasów. Za początek kultu Maryjnego w tym miejscu uznaje się 1647 r. kiedy to wojska szwedzkie podczas wojny trzydziestoletniej wkroczyły do Zlatych Hor mieszkańcy chronili się w pobliskich górach. Anna Tannheiser będąc już blisko rozwiązania modliła się do Maryi o zdrowie i szczęśliwy poród syna. 18 lipca tak się stało, razem z synem powróciła do domu. Po wielu latach córka Marcina zgodnie z wolą ojca zamówiła u malarza Šimona Schwarzera obraz Maryi Rodzicielki i powiesiła w lesie na jodle, gdzie urodził się jej tato. Do obrazu zaczęli pielgrzymować ludzie, pojawiają się zapiski o cudownych uzdrowieniach. W 1728 wybudowano drewnianą kaplicę. Rok później zdecydowano o przeniesieniu obrazu do kościoła w Zlatych Horach (jest tam do dziś) i namalowanie kopii do leśnej kaplicy. W kolejnych latach cesarz Józef II zakazał pielgrzymek do tego miejsca, nakazano zburzyć kaplicę w 1785 r. Na szczęście nie dokonano tego a w 1819 r. anulowano zakaz pielgrzymek.

Pierwszy obraz obecnie w kościele w Zlatych Horach

Obraz namalowany w 1729 r.

Rosnąca liczba pielgrzymów skłoniła do wybudowania kościoła za sprawą ks. Philippa Dittrich. Świątynie zbudowano z ofiar i rękami miejscowej ludności w latach 1834-41. Dokładnie 8 sierpnia 1841 r. biskup wrocławski poświęcił świątynie. W następnych latach miejsce stawało się coraz popularniejsze rozbudowano i doposażono bogato kościół w obrazy, ołtarze, dzwony. Wokół sanktuarium powstały kapliczki z życia świętych i Maryi, obmurowane źródełka i droga krzyżowa z kamiennymi stacjami ze Zlatych Hor ( w sumie ok. 100 kapliczek). Do II wojny corocznie miejsce odwiedzało nawet 100 tys. Pielgrzymów.

Ustrój komunistyczny całkowicie zmienił to miejsce. W 1955 r. zakazano praktyk religijnych, motywując niebezpieczeństwem ludzi związanym z okoliczną kopalnią. Zakaz nie dotyczył spacerowiczów, a dyrekcja kopalni nie składała takiego wniosku. Kościół bez opieki zaczął być dewastowany i okradany z wyposażenia. Okoliczni księża ks. E. Štula ks. E. Morcinek walczyli o ocalenie, zabezpieczali świątynie jak mogli. Zabudowania popadały w coraz większą ruinę, z materiałów zbudowano pobliski przystanek autobusowy. Praska wiosna w 1968 r. na chwilę skłoniła miejscowych wraz z księdzem do rozpoczęcia remontów. Niestety 15.05.1973 r. wydano dekret nakazujący ściągnięcie nowych materiałów budowlanych i rozbiórkę kościoła... 22 września 1973 r. kościół został wysadzony przez saperów z Brna, miejscowi robotnicy odmówili zniszczenia kościoła. Spychacze zrównały to miejsce z ziemią. Kult religijny miał przestać istnieć.

Już w 1989 r. powstało stowarzyszenie odbudowy sanktuarium. 22 kwietnia 1990 r. podczas pielgrzymki do Czech papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła. Na miejscu zaczęły odbywać się Msze św. i pielgrzymki przy ołtarzu polowym. Budowa ruszyła w 1993 r. w październiku 1995 r. ukończono ją. W kolejnych latach rozbudowano otoczenie, powstał dom pielgrzyma. Kościółek obecnie jest skromniejszy niż kiedyś. Nadal odbywają się tutaj pielgrzymki i uroczystości religijne. Do największej należy "Pielgrzymka Trzech Narodów" (wrzesień), corocznie pieszo docierają tu też pielgrzymi z Prudnika. Zanoszone są prośby o potomstwo. Znajdują się tutaj także relikwie św. Jana Pawła II.

Taborskie Skały (900 m)

Dość spore głównie kwarcytowe wychodnie skalne o różnorodnych kształtach ciągnące się na płaskim grzbiecie Příčnego Vrchu po stronie zachodniej. Rozpoczynają się obok zapadliska Olověnej Stoli. Doceniając walory widokowe tego miejsca na najwyżej położonej skale w 1866 r. zbudowano kamienną piramidę, punkt widokowy. Dokonano tego z inicjatywy jezuity Hardela. Biskup podarował obraz Przemienienia Pańskiego, który zawisł na punkcie widokowym. 10 sierpnia uroczyście odsłonięto obraz, zgromadzeni ludzie udekorowali kwiatami kamienną piramidę, a skały nazwano Taborskimi na pamiątkę biblijnego wydarzenia (Przemienienie na Górze Tabor). Kilka lat temu znajdował się tutaj jeszcze drewniany krzyż. Obecnie z ze skałek roztaczają się piękne widoki na pobliskie Jeseniky, z punktu widokowego możemy dostrzec także odległe pasma Sudetów np. Karkonosze. To bardzo urokliwe miejsce, szczególnie podczas zachodów słońca.

Szlaki: przez skały biegnie czerwony szlak ze Zlatych Hor do Heřmanovic.

Wieża widokowa na Granicznej Górze (Hraniční Vrch)

Znajduje się poniżej szczytu Granicznej Góry, najwyższej we wschodniej, zapomnianej części Gór Opawskich koło Mesta Albrechtice po czeskiej stronie. To bardzo ciekawa i nie spotykana metalowa konstrukcja. Została zaadaptowana w 2014 r. z wież telekomunikacyjnych. Na podwójną konstrukcje prowadzi 149 schodów na wysokość 25 m, tutaj znajduje się kilkunastometrowy pomost na drugą wieżę. Punkt widokowy jest dostępny przez cały rok, nie ma biletów wstępu.

Z wież roztacza się rozległa panorama na Góry Opawskie, Ziemię Głubczycką i Krnovską. Przy dobrej widoczności można zobaczyć odległe Beskidy. Ok 500 m od wieży znajduje się parking.
Szlaki: dojściowy niebieski oraz czerwony z Opawicy na Graniczną Górę.

Velké pinky

Potężne zapadlisko w masywie Příčnego Vrchu poniżej grzbietu. Składa się z czterech części z największą o wymiarach 50x50 m i głębokością aż 30 metrów. Powstały na skutek zapadnięcia się średniowiecznych sztolni. Wydobycie prowadzono tu już w 1318-43 r. W 1568 r. miejsce to określane jest już jako zapadlisko, ale w pobliżu jeszcze przez wiele lat prowadzone są prace górnicze.

Szlaki: obok biegnie czerwona górnicza ścieżka przyrodnicza.

Zlatorudné mlýny

To ciekawy zakątek w Górach Opawskich. Skansen górnictwa złota położony jest w dolinie Olešnicy u podnóża Lysego Vrchu w masywie Příčnego Vrchu koło Zlatych Hor. Składa się z dwóch drewnianych młynów napędzanych kołem wodnym, w których znajdują się kruszarki skał złotonośnych. Pokruszony urobek można wypłukać za pomocą specjalnego sprzętu, szczęściarze mogą odnaleźć w nim złoto. Obok młynów wejście do płytkiej sztolni a po drugiej stronie rzeki replika kamiennego pieca hutniczego. Dawniej służący wytapiania metali z urobku oczyszczonego ze złota. Po skansenie oprowadza przewodnik opowiadając o historii górnictwa i dawnych metodach pozyskiwania złota.

Poniżej Młynów w miejscu Zlatokopecké sruby znajduje się mała replika miasteczka górniczego. Corocznie odbywają się tutaj mistrzostwa w płukaniu złota Czech, Europy, a co kilka lat świata! Ściągając tłumy turystów.

Wokół terenu całego skansenu prowadzi ścieżka przyrodnicza zapoznająca z tematem kopalni złota. Wzdłuż niej płynie rzeczka, dawny kanał górniczy z "wodą płynącą pod górę" – złudzeniem optycznym. Miejsce warte zobaczenia, najlepiej w sezonie letnim. Zimą nieco opustoszałe.

Źródło św. Rocha

Znajduje się na południowo-wschodnim stoku Biskupiej Kopy na wysokości ok. 700 m. W 1894 r. zostało obmurowane kamieniami przez Augusta Bergera o czym informuje tablica nad wypływem wody. Znajduje się też na nim obrazek Jezusa, pierwotnie św. Rocha. Jest dość wydajnym źródłem, wody spływają do doliny Osobłogi. Obok zbudowano drewnianą wiatę odpoczynkową dla turystów. To nieco ciche i odludne miejsce Biskupiej Kopy.

Szlaki: obok biegnie żółty na Petrovy Boudy i do Mesta Albrechtice.

Zobacz także: 

Moje odkrycia: 

Grudzień 2013: Reimannsruh (Przejdź do osobnego artykułu)

Luty 2016: Kamienie Graniczne Królewskiego Miasta Prudnika (Przejdź do osobnego artykułu)